Noong nakaraang Setyembre 27, nagkaroon kami ng oportunidad para lumakbay sa iba’t-ibang lugar na nauugnay kay Jose Rizal. Sabay-sabay na pumunta ang aking batchmates sa Museo ni Rizal, Simbahan ni San Agustin, Pambansang Museo, at ang Heroes Square para mapalawak ang aming kaisipan at kaalaman tungkol sa pambansang bayani namin at ang isinulat niyang librong “Noli Me Tangere”.
Sa mga pinuntahan namin, ang pinakanakapukaw sa akin ay ang dalwang museo: ang Museo ni Rizal at ang Pambansang Museo. Nasa loob ng Fort Santiago ang unang Museo, kaya sa pagpupunta namin doon, pumasok din kami sa loob ng Fort. Habang lumalakad kami, itinuturo ng aming mga guro ang kasaysayan ng lugar na ito at ang kahalagahan nito noong panahon ni Rizal. Sa loob ng Museo ni Rizal, nakatanaw kami ng napreserba na bagay-bagay na may kaugnayan kay Jose Rizal. Halimbawa nito ay ang mga damit, letra, texto, at isa pa ngang bahagi ng kanyang vertebra. Sa pambansang museo naman, bukod sa mga paintings ng mga kabanata ng Noli Me Tangere, nakakita din kami ng maraming sculptures at drawings na nagpapakita ng nangyayari sa Pilipinas sa nakaranas na panahon. Totoong may marami kaming natutunan sa dalwang pook na ito.
Mayroong kaugnayan ang mga napuntahan namin sa mga detalye ng Noli Me Tangere. Una, nakikita namin sa mga museo at simbahan na talagang makapangyarihan ang relihyon. Isang tingin lang sa loob ng simbahan ni San Agustin at makikita na ang napakaengrandeng pagkakagawa nito, pati rin ang mga kuwadro at artepakto na nagpapakita ng napakahabang kasaysayan ng pagiging Katoliko. Marami-rami rin ang mga likhang sining sa pambansang museo na tungkol sa relihyon ng mga Pilipino. Napakalaking bahagi ang relihyon sa libro ni Rizal, halimbawa niyan ay ang tension o pagkakalaban nina Crisostomo Ibarra at ang mga kura ng San Diego. Pinatibay ng lakbay-aral namin ang aking pananaw sa relihyon noong panahon ng mga Espanyol. Pero bukod sa napakalabis na kapangyarihan ng simbahan at relihyon, nalaman ko rin ang kapangyarihan ng mga Espanyol na sumalakay sa amin. Sa Fort Santiago, sinabi ng mga guro namin na nagkokontrol nila ang mga pumapasok at lumalabas na barko at ibang bagay sa mga ilog noon. Maliit iyan kumpara sa masmalaking larawan ng nagaganap noong panahong iyon; kagaya iyan sa pagkokontrol nila sa mga ideya na pumapasok at lumalabas sa mga kaisipan ng mga taga-Pilipinas. Nakita iyan sa buhay ni Rizal sa pagkukulong niya bilang isang aktibista kasi sa mga artikulong isinulat niya, bilang diyan ang librong binabasa namin ngayon: Noli Me Tangere, na nagpapakita ng mga kanser ng panlipunan na nagaganap kasi sa kolonisasyon ng mga Espanyol. Mayroon silang kontrol para i-censor ang mga di nila gusto, lalo na’t sa Fort Santiago, marami silang ispasyo para ikulong ang mga taong kagaya nila Jose Rizal. Sa libro naman, maiuugnay ito kay Elias na nagiging target ng mga guwardiya sibil kasi sa kanyang nakaraan at ang kanyang ginagawa palaban sa mga inhustisiya na nagaganap sa panlipunan.
Ngayo’y nakapagsuri ko ng mabuti ang mga matutunan ko sa lugar na ito, may marami kong naunawaan tungkol sa kasaysayan namin at mga social issues na naganap at nagaganap sa mundo namin. Napakaimportante pala ang pagninilay sa mga karanasan na ito para talagang makikita namin ang dapat matutunan namin sa paglalakbay sa mga lugar na ito. Isa sa mga natutunan ko ay ang kahalagahan ng bawat isang tao sa paglilikha ng pagbabago sa isang bansa. Makikita namin na isang tao lamang si Jose Rizal, pero sa kanyang ginawa sa buhay niya, nakaiwan siya ng napakalaking legacy sa Pilipinas. Kung matitingnan ng mabuti, hindi masyadong nagiiba si Jose Rizal sa mga tao kagaya namin, kaya siya’y naging inspirasyon sa akin para umiwan din ng isang pangmatagalang legacy dito sa mundo.
jlmhenson20xs 
Recent Comments